۲۰۳
سه شنبه, ۲۳ مرداد ۱۴۰۳، ۱۱:۴۸ ب.ظ
راستش امروز یه نوشته خیلی خوبی رو توی اینستاگرام خوندم که مربوط به توسعه فردی بود.. برگشتم و این نوشته رو خوندم و به این نتیجه رسیدم چندان با اهمیت نبوده که من اینقدر خودم رو ناراحت کردم و اگر درست تشخیص داده باشم توی نقش قربانی فرو رفته بودم.. و انگار در حال باج دادن به دوستم بودم چون تاریخ مدنظر خودم رو بخاطر اون تغییر دادم و تمام برنامه ریزی هام مطابق خواست اون بوده.. دیگه چنین اشتباهی رو نمیکنم و از این به بعد مثل همیشه مستقل تصمیم میگیرم.. درس خوبی بود برای من..
این نکته رو هم اضافه میکنم که از این به بعد، هر چیزی که ناراحتم کنه بهتره اول ببینم کجا بنویسمش بهتره. یسری چیزها رو باید درست کنم و برای خودم قانون بگذارم که اینکارو انجام بدم یا نه..
سلام پری عزیز
گاهی وقتا آدم یه نوشته‌ای رو که می‌بینه، حس میکنه انگار برای خودش نوشته شده. یعنی دقیقا متن اون نوشته میره همون جای خالی رو تو افکار آدم پُر میکنه و یهو آدم با خودش میگه آها! اینه!
نوشته‌ای که تو اینستا خوندی از این دست نوشته‌ها بوده 🙂
من خودم که عادت به درد دل کردن ندارم کلا. مسئله‌ای اگه باشه، معمولا با خانواده‌ام درمیون میذارم و باهم حل و فصلش می‌کنیم. قبلا اگه موضوعی ناراحتم میکرد راجع بهش می‌نوشتم، اما الان دیگه اینقدر سرم شلوغه که ذهنم جایی برای ناراحت شدن هم نداره. 😁
شاد و سلامت باشی ☘