۲۴۷
يكشنبه, ۳۰ تیر ۱۴۰۴، ۰۱:۳۰ ب.ظ
نبودن و در سکوت حضور داشتن و تمرکز روی برنامه هامون بنظرم ایده بدی نیست...
نگران نبودن دوستامون نباشیم و براشون ارزوی موفقیت داشته باشیم...
بــهـــار دلــــــــ
سـبــزه سـبــز، گـــــرمـه گــــرم، بــــوی زنــدگــی...
اینجا یه گوشه ای از ذهنم رو مینویسم..
آدرس کانال تلگرامم رو برمیدارم..
به اندازه کافی اینجا خواننده خاموش داره، نمیخوام این روند داخل کانالمم باشه..
اعضای اونجا دوستانی هستن که اینجا هم فعال بودن و هستن و اکثر اوقات کنارم بودن و من ازشون ممنونم.. توی دنیای واقعی چنین دوستانی ندارم متاسفانه.. از طرفی کانالم، مثل خیلی از کانالها برنامه ریزی شده و با هدف جذب مخاطب زده نشده.. یه فضایی برای منه.. کمی خصوصی تر شاید...
ممنونم که کنارمین...
طبقه بندی موضوعی
-
علایقم
(۳۴)-
آهنگ
(۳) -
آشپزی
(۶) -
سریال، فیلم
(۱۷) -
کتاب
(۱۳)
-
-
چالش
(۸) -
دلخوشی هام
(۴۹) -
روزمرگی
(۱۴۸) -
افکار و کنجکاوی هام🤔🤪
(۶۸) -
نامه های من
(۸) -
حرفهای دلنشین دوستام
(۷) -
برای دلداری خودم
(۱۳)
بایگانی
- شهریور ۱۴۰۴ (۱)
- مرداد ۱۴۰۴ (۲)
- تیر ۱۴۰۴ (۱)
- ارديبهشت ۱۴۰۴ (۱)
- فروردين ۱۴۰۴ (۴)
- اسفند ۱۴۰۳ (۸)
- بهمن ۱۴۰۳ (۶)
- دی ۱۴۰۳ (۲)
- آذر ۱۴۰۳ (۴)
- آبان ۱۴۰۳ (۳)
- مهر ۱۴۰۳ (۶)
- شهریور ۱۴۰۳ (۸)
- مرداد ۱۴۰۳ (۱)
- تیر ۱۴۰۳ (۷)
- خرداد ۱۴۰۳ (۶)
- ارديبهشت ۱۴۰۳ (۱۲)
- فروردين ۱۴۰۳ (۱۵)
- اسفند ۱۴۰۲ (۱۶)
- بهمن ۱۴۰۲ (۲۲)
- دی ۱۴۰۲ (۱۲)
- آذر ۱۴۰۲ (۸)
- آبان ۱۴۰۲ (۴)
- مهر ۱۴۰۲ (۶)
- شهریور ۱۴۰۲ (۵)
- مرداد ۱۴۰۲ (۶)
- تیر ۱۴۰۲ (۱۴)
- خرداد ۱۴۰۲ (۸)
- ارديبهشت ۱۴۰۲ (۶)
- فروردين ۱۴۰۲ (۱۵)
- اسفند ۱۴۰۱ (۱۱)
- بهمن ۱۴۰۱ (۲۵)
پاسخ:
سلام
سلام
ممنونم الیشاع.. همینطوره که گفتی و گاهی ادم پر حرف میشه گاهی هم ساکته..
یسری حرفای تکراری هست که احتمالا در موردشون توی کانالت اشاره کردم.. 🍀 ممنونم🌱
سلام پری عزیز
ممنون ازینکه سر زدی. هم به وب خودت و هم به وب من.
تو یکی از دوستان خوب و منحصر بفرد من در دنیای مجازی هستی. نمیدونم تا چه حد اشتراک عقیده یا سلیقه تونسته زیربنای دوستمون باشه. اما عامل مهمتر خونگرمی و معرفتی هست که در ذاتت داری و همینکه دوستانت رو فراموش نمی کنی واقعا در کمتر کسی دیده میشه.
ضمنا منو ببخش اگر گاهی زیاد مینویسم و گاهی مواقع میرم در افق محو میشم و ممنون ازینکه با این رفتارهای من کنار میای.
پرداختن به همه داشته ها و وابستگیها یک نوع علم خاصه. نمیدونم بهش باید گفت مهارت ارتباطی یا مدیریت زمان ولی میتونه کمک کنه تا در یک بعد افراط نکنیم و بتونیم از خودمون و روانیم محافظت کنیم. در واقع به همون شعاری که همیشه میدیم پایبندی پیدا کنیم. و این شعار چیزی نیست جز اینکه مراقب خودت باش و مراقبت هم شامل جسم و فیزیک بدن میشه و هم روح و روان
شاد باشی و ایام بکام.
راستی وب من مثل خونه خودته. هر وقت اومدی نبودم. یک چیزی بنویس. مثل قدیما پشت درها مینوشتن ما آمدیم شما نبودید. زیرشم تاریخ و ساعت و امضا میزدن😅
پاسخ:
سلام
سلام
سلامت باشین..
لطف دارید شما... باعث افتخاره دوستی با شما...
ممنونم برای یاداوری این شعار ... لازم بود بهم یاداوری بشه...
ممنونم شما هم شاد و سلامت باشین:)
چشم:))
در آینده اگر امدم نبودین حتما کامنت براتون مینویسم. ممنونم.. امیدوارم سالم و سلامت باشید و به اهداف پیش رو برسین..
سلام پری
امیدوارم هرجا هستی سالم و سلامت باشی. گفتی تمرکز داشتن روی برنامه ها. بنظرم انجام این فرایند برای امثال ماها خیلی سخته. چراکه برای خودمون دنیایی ساختیم که پر شده از فراز و فرود. اونم نه بصورتی که در داستان بالا و پایین شدنها سکاندار پروازهامون باشیم یا بهتره بگم بلندپروازی میکنیم و بازهم زمین میخوریم بی اونکه با این امر کنار بیایم که ما در شرایط حاضر پروازی نیستیم زمینی هستیم و نمی تونیم اوج بگیریم.
مثلا من نوعی بعد از ۵۰ سال زندگی درینجا هوس کردم برای ادامه زندگی برم آلمان. خوب مقدمه اش این بود که زبان یاد بگیرم و مقدمه جلوترش اینکه نگرانیهای همسرم رو پاسخ بدم که اگر رفتم تکلیف اون و بچه ها چی میشه؟ خوب این دوتا فاز تقریبا باهم پیش میرفت. یعنی کنار اومدن همسرم با مساله رفتنم و فراگیری زبان.
یک دفعه جنگ شد اونم ۱۲ روز تقریبا تمام معادلات و شرایط رو بهم ریخت. دسترسی به نت محدود و اپلیکیشن duoalingo غیرفعال شد و از طرفی روابط ایران و آلمان به سمت تیره شدن پیش میرفت. کمابیش در پرسش و پاسخهایی که از دوستان و اساتید در موسسه زبان داشتم به این ادراک رسیدم که اونجا برسم بازم مشکلات بقوت خودشون باقی هست. یعنی در پیک ناترازی انرژی در اروپا و همینطور مشکلات اقتصادی ناشی از جنگ فرسایشی اوکراین و نقشی که آلمان این وسط داره اونجا هم تقریبا بهم ریخته شده و بزبان ساده تر اگر طرح و برنامه ای که در ذهنم داشتم با شرایط اونجا نساخت دو دست از پا درازتر و ول معطل میشم و بدتر اینکه اینجا هم کل آشناها و فامیل تو دلشون بریشم میخندن. کما اینکه تا الانم همینکار میکردن...
در نتیجه فعلا خودم رو با روزمرگیها سرگرم کردم. آلمانی رو از طریق نرم افزار ادامه میدم و موسسه زبان هم برا تقویت انگلیسی میرم. تو اداره هم سعی کردم جنگ و دعواها رو با نیروهای زیردستم و رئیس بالادستم کمتر کنم. یکجورایی به این باور رسیدم که این حوادث درس آموخته هایی داشت که بیگدار به آب نزنم و بقولی اجازه بدم پرهام دوباره رشد کنن و بالهام قویتر بشن.
سرت رو درد آوردم. اومدم ازت احوالی بگیرم ببخش اگر سر درد دلم باز شد. بقول یک بنده خدایی میگفت اگر داری با هواپیما پرواز میکنی اوقاتی که در بالا آسمانی غنمیت بشمار و ریلکس باش. استرس تیک آف رو با خودت بالا نیار و به لندینگ انتهای پرواز هم فکر نکن. مثل خلبان که تو مسیر میزاره رو اتوپایلوت تو هم چشاتو ببند و راحت بخواب...
پاسخ:
سلام
سلام
حالتون چطوره؟
خیلی ممنونم ... برای خود منم تمرکز داشتن و متمرکز موندن سخته ...
تا حدودی با حرفتون موافقم اما در هر فرازی فرودی هست و شکستی و در هر فرودی هم فرازی... باید شرایط رو بپذیریم و اونوقت دنبال بلنندپروازی هامون بریم...
هر چند از وضعیت کشور غافل نشیم که پرهامون قیچی شده و تا میخوایم اوج بگیریم باید فرود بیایم...
ممنونم که در مورد برنامه هاتون صحبت کردین...
اگر دوست یا اشنایی دارین که ساکن آلمان هست مستقیما باهاشون حرف بزنین خیلی بهتره... موقعیت اجتماعی و اقتصادی و وضعیت اونجا و نحوه گرفتن اقامت هم برای خودتون هم همسر و فرزندانتون رو بسنجین اینجوری بهتر از شرایط میتونین آگاهی پیدا کنین تا اینکه با همکلاسی های زبانتون هم صحبت بشید یا مسئولان اکادمی زبان... در ضمن شما تا حالا دیدین برنامه هایی که توی زندگی برنامه ریزی میکنیم طبق اون برنامه و مسیر دلخواه ما پیش بره؟
به هر حال چند سالی از من بزرگترین و با تجربه تر و عمیق تر در مسایل اجتماعی و دنیا و زندگی... بهتر از من این رو میدونید که برنامه هامون هیچ زمان بدون بالا و پایینی نبوده و حتما برای رسیدن بهشون سختی ها و مشقاتی رو باید متحمل بشیم و تحمل کنیم... ذهن آدم در برابر تغییر مقاومت میکنه و یه جور مکانیسم دفاعی رو فعال میکنه که ادم رو از برنامه هاش منصرف کنه اما باید دید چی بهتره... دلیل و راهش رو پیدا کرد و نگران حرف و حدیث و خندیدن مردم یا همون اقوام هم نبود... ادمها بخاطر حقارت های درونی شون افراد دیگه رو مورد قضاوت قرار میدن... منم گاهی اینکار رو میکنم و این نااگاهانه ست... چون اگه اگاهانه میبود ادم انجامش نمیداد و اون فردی هم که اگاهانه اینکار رو انجام میده از روی حسادت و حسرت هاشه که این کار رو میکنه.. بهشون اهمیت ندین بگذارین بخندن حتی اگر برگشتین.. به هر حال یه تجربه ست شاید مفید باشه شاید با شکست و ضرر روبرو بشین... مگه غیر اینه؟
جنگ 12 روزه خیلی باعث اسیب روحی و روانی برای همه شد... تاب اوری واقعا مهم بود و هست...
نتیجه مثبت و خوبی براتون به همراه داشته و این عالیه:)
امیدوارم موفق باشید جناب محمد رها...
ممنون که صحبت کردین... براتون ارزوی موفقیت دارم و امیدوارم این مشکلات رفع بشن یا حداقل تسهیل شن...
ممنونم از احوالپرسی ... من خوبم و مدتی درگیر مسائل زندگی و یادگیری چند مهارت و اخیرا کتاب میخوندم و سفر کوتاهی به مرکز استان داشتم که دیروز برگشتم و باز هفته اینده مجددا این سفر تکرار میشه...
سر میزدم به وبتون اما نظری نداشتم و در سکوت به سر میبردم...
به این سکوت گاهی نیاز دارم..
قالب رو مجددا امروز دیدم تغییر دادین و کلی هم نوشته جدید بعد از اخرین نوشته ای که ازتون مطالعه کردم نوشتین که باید سر فرصت بیام و مطالعه کنم.
ممنونم..
سلام پری جان
می‌فهمم واقعا 🙂 گاهی نوشتن به آدم آرامش میده و گاهی هم سکوت کردن. مهم اینه که کاری رو انجام بدی که خوشحالت میکنه.
راستی، من رمز پست بعدی‌ات رو ندارم. چون نوشتی رمز همون قبلیه. اگه دوست داشتی، خوشحال میشم بخونم. اگه هم خصوصی هست که احترام می‌ذارم به این موضوع 🌱