سلام
به دل نوشته های روزانه من خوش اومدین...
خیلی از نقد شدن خوشم میاد و از اینکه همیشه در حال یادگیری باشم خوشم میاد...
گاهی هوش و حواسم به خاطر استرس سر جاش نیست اما بازم یادگیری رو دوست دارم...
.
.
تمام این سالهایی که درس خوندم از اینکه نمرات خوبی داشتم و خانواده م مفتخر بودن اما خودم حس موفق بودن نداشتم باعث شد روند تغییراتی زیادی رو در پیش بگیرم و سعی کنم برای خودم زندگی کنم...
زیاد پیش اومده درامدم رو داخل خونه خرج کردم به جای پس انداز...
اما الان دارم یاد میگیرم پس انداز ادم باید برای ادم کار کنه... درسته حقوق خوبی ندارم اما همونو تصمیم گرفتم هرماه پس انداز کنم و تا مدتی هیچ چیز جدیدی برای خودم نخرم و یکم خسیس بازی در بیارم فقط امیدوارم این خساست تبدیل به خصلت نشه... تا بتونم به شرایط پایدار و ایده الی که میخوام توی زندگیم برسم و برای خودم توی کلبه ای تنها زندگی کنم و مستقل بشم هم به لحاظ مالی هم به لحاظ زندگی و هر وجه دیگه ای از زندگی..
من میدونم تنها راه مستقل زندگی کردن ازدواج نیست و تصمیم گرفتم برای خودم و ارزوهام زندگی کنم... حتی اگه 60 سالم بشه... تنها باشم و خودم باشم...
دوستامو دوستشون دارم ... از بابت وجود تک تکشون خدا رو شاکرم...
اگر فک کردین میتونین دوست خوبی باشین که حد و مرزها رو رعایت میکنه ... سلام منو پذیرا باشین:)