دیروز سرکار که بودم همکارم برام کادو خریده بود.. تعجب کردم در عین حال خوشحال شدم و تشکر کردم.
حس قشنگی بود..
وقتی اومدم خونه یه مهمان عزیز راه دور داشتیم که از یه کشور دیگه اومده بود..
بعده چندین سال اومده .. عمه م..
خیلی دیدنش خوب بود.. جالب بود هنوز فارسی و حتی لهجه مون رو خوب حرف میزد..
هر سری که میاد هدایای جالبی میاره..
حضور خودش برای ما خیلی ارزشمنده.. ولی من به این فکر میکردم کاش بشه هدایاش رو جبران کرد...
اتفاقا دیشب به بابا میگفتم، هر سری عمه میاد برامون هدیه میاره، کاش براش جبران کنیم، دعوتی خونمونم قبول نمیکنه.. ولی حداقل یه چیزی میخریدیم جبران هدیه هاش بشه.. بابام گفت اخه ما چی میتونیم براش بخریم وقتی خودش بهترین جنس لباس رو و مارک میخره و میپوشه.. خوردنی چرا میتونیم بخریم چیزایی که اونجا نیست و سوغات شهرمونه.. که اونم باز میگه فک نکنم بزارن با خودش ببره از اینجا..
خلاصه نمیدونم چجوری میشه براش این هدیه ها رو جبران کرد هر چند میدونم از ته دلش و از روی مهربونیش هست که هدیه میخره.. وگرنه جاش همیشه توی ذهن و خاطر ما هست.. و برای ما عزیزه حتی اگر دست خالی بیاد..
موقع رفتن میگفت انشاالله بفکر بشین که سری بعد ما هم بیایم.. من گیج و خسته بودم چون از سرکار اومده بودم اصن متوجه حرفش نمیشدم هی میگفتم باشه انشاالله🤣بعد تازه دوهزاریم جاافتاد چی میگه و بهش میگم عمه تازه فهمیدم چی میگین😁
نوشتم بمونه به یادگار...
++ بعدا نوشت:
این روزا به لحاظ روحی میدونم احتمالا درگیر مشکلاتی شدم.. چون الان مدتهاست برای تفریح و در کل به قصد تفریح حتی یا پیاده روی ساده از خونه خارج نشدم فقط میرم سرکار و برمیگردم..احساساتم درهم برهمه و یهویی و تحت شرایطی میزنم زیر گریه.. فقط توی اتاقمم و توی فکر و تنهایی و افکار خودم.. گاهی حتی حوصله غذا خوردنم ندارم.. یا گاهی بی اشتهام ..
این قضیه دو تا دلیل میتونه داشته باشه که برای یکی باید قرصهای تقویتی رو بخورم که من متاسفانه نمیخورم و یادم میره ... اون یکی هم باز برمیگرده به قطع کردن داروهایی که میخوردم..یکی از قرصام که برای رفع درد بود واسه افسردگی هم تجویز میشده و الان مدتیه قطعش کردم و ظاهرا تازه علائم ثانویه بروز کرده و من شبیه یه ادمی شدم که داره برای زنده موندن میجنگه..
یه مدت دلم میخواد مرخصی بگیرم و برم توی لاک تنهایی خودم و فقط استراحت کنم..
اما اینکارو نمیکنم چون الان باید با مردم در ارتباط باشم و باید سعی کنم این ارتباطات رو به سمت بهتری سوق بدم و به خودم کمک کنم از این حال که از عوارض قرصاهست بیام بیرون..
یه چیزی که این روزا خیلی اذیتم میکنه.. گذر انداختن به گذشته و در ادامه اون، درگیری ذهنیم و فکر و خیال زیاد کردن و بعدم سرزنش کردن خودم هست.. یه حالت اماده باش ذهنم پیدا کرده.. تا یکی حرفی میزنه بهم میگه حواستو جمع کن.. حالت حفظ بقاست که فعال میشه..
اینم بگم.. این روزا پای لپ تاپم کلیپ ها رو انلاین نگاه میکنم.. اخه چند روز پیش، رفتم که از توی یوتیوب کلیپ و ویدیو بود دانلود کنم که شب از سرکار که میام یا هر وقت فرصت دارم بتونم نگاه کنم نشد... اخه توی اتاق من، نت انتن نمیده و کلا اگر بخوام از وای فای یا حتی نت گوشیم استفاده کنم باید بند و بساطم رو جمع کنم برم توی حال یا اتاق خواهرم یا والدینم.. خلاصه این مشکل اولم بود که اجبارا انجامش میدم چکار کنم دیگه.. دومی دانلود منیجر و سایتهای دانلود از یوتیوب بود.. یعنی لینکهای توی یوتیوب رو داخل سایتها که میزدم که فایل و فرمت و حجم ویدیو رو بیاره که دانلود کنم نمیاورد.. کلی سایت مختلف رو امتحان کردم همه همین مدلی بودن.. هیچ کدوم بهم لینک نمیداد.. تلگرام وب رو روی سیستمم بالا آوردم بلاخره از طریق بات دانلود تونستم لینک دانلود بگیرم که باز دانلود منیجر دان نمیکرد.. پاکش کردم گفتم شاید مشکل از برنامه س.. اما بازم به زحمت با خود برنامه دان کروم دانلود کردم.. فقط دو تا کلیپ ۴۰ مگی رو دو ساعت هی میزدم resume تا دانلود بشه.. دیدم نمیشه دیگه بیخیال شدم گفتم انلاین ببینم.. اما اینجوری سختمه.. باید یه فکری بکنم.. چاره ای پیدا کنم..
ظاهرا بخاطر اختلال توی اینترنت هست که من دچار این مشکل میشم.. از طرفی سرعت نت واقعا افتضاحه.. گاهی واقعا ناامید میشم.. خسته میشم..
به کی باید اعتراض کنیم!؟ کی صدامونو میشنوه..
دلم میخواد کاش میتونستم برای مدت طولانی استراحت کنم...
