۱۵۹

این روزا اکثرا در حال شنیدن کتابم.. 

آشتی با کودک درون یکی از اون کتابهاست که امشب تمامش میکنم.. 

قبل از نوشتن این پست یکی از پادکست های جناب شکوری رو به اسم رود: موضوع مرگ و زندگی رو گوش دادم.. و واقعا یکی از بهترین قسمتهایی از این پادکست بود که شنیدم.. کتاب موضوع مرگ و زندگی رو که از خود اروین د یالوم بود رو هم دانلود کردم تا خود کتاب رو هم بشنوم.. 

قبلا پیج اینستای جناب شکوری رو دنبال داشتم، نحوه حرف زدنش و نحوه تحلیل و موضوعاتی رو که اشاره میکنه رو دوست داشتم اما پیج رو آنفالو کردم.. گاها بخشهایی که توی کتاب باز با سروش صحت صحبت کرده بودن رو گوش میدادم.. 

شاید بگین چرا انفالو کردی.. راستش بعضی پیج هایی که دوست دارم رو آنفالو میکنم.. علایقم رو شاید بشه گفت از بقیه پنهان میکنم.. گاهی چون فرصت و حوصله شنیدن یه ویدیو رو ندارم، این آزارم میده و خوشم نمیاد بدون دیدن کلیپ فقط لایک کنم و رد بشم برای همین انفالو میکنم.. در واقع پیجی رو که مطالبش برام مفیده رو دوست دارم کمال و تمام بشنوم یا بخونم اما وقتی اینجوری نمیشه کنار میزارمش و نمیخوام دنبال کننده روح باشم.. 

نمیدونم کارم درسته یا نه اما این قسمت پادکست رو دوست داشتم اونم با صدای مجتبی شکوری.. تکان دهنده ، جالب، و نکاتی برای توجه کردن داشت.. 

قسمتهای مرگ مریلین خیلی درداور و ناراحت کننده بود، 

یسری پادکست دیگه رو هم دانلود کردم و به طرز عجیبی این روزهای آخر سال رو دلم میخواد فقط و فقط غرق شنیدن کتاب باشم.. 

....... 

از کتاب ثروتمندترین مرد بابل نکاتی رو یاد گرفتم و اونم الان قسمتهای اخرش هستم قسمت فرشته بخت و اقبالم.. احتمالا فردا اگر بشنومش تمام میشه.. 

خیلی حیفه که وقت برای شنیدن کتاب کم دارم.. 

...... 

 

چرا روزهای زندگیم برای بقیه میره.. چرا ارامش ندارم.. 

کل انرژیم توی ارتباط با مردم و همینطور شلوغی خونه و دوست و شرایط الان از بین میره، نیاز به تنهایی و شارژ شدن انرژیم دارم.. 

 

.............. 

فقط این روزام خیلی عجیب میگذره.. 

شاید به شنیدن کتاب پناه آوردم که مثل عقده ای ها دارم کتاب میشنوم و خودمو خفه میکنم.. گاهی فک میکنم درکشون سخته و گاهی دوستشون دارم.. 

توی مود سریال و تی وی نیستم و کلا تی وی رو چند سالیه عطاشو به لقاش بخشیدم و دیگه دلم نمیخواد سراغ چیزی برم که میلی برنامه پخش میکنه.. 

........ 

الیشاع در مورد کم توقعی و پرتوقع بودن کامنتی نوشت و چقدر این کامنت برای من اهمیت داره و از نظرم موضوع مهمی رو بهش اشاره کرد.. موضوعی که ریشه در دوران کودکی افراد داره و میتونه نشانه ایثارگری و بی ارزش دانستن خود فرد و از خودگذشتی زیاد و به قولی شاید تو سری خور بودن و ترس از رها شدن و ترک و طرد شدن رو در افراد نشون بده.. همونطور که بنظر من فرد پرتوقع تا تقی به توقی توی زندگی بخوره سریع اون زندگی رو رها میکنه و نشونه غیرمتعهد بودن فرد هست.. خودشیفتگی و خودبزرگ بینی رو در فرد میتونه نشون بده.. 

اینا فقط فرضیات و افکار منه... 

 

روزام عجیب و در عین حال شلوغه..‌

خدایا شکرت بابت خوب بودن جواب پاتولوژی.. 

خدایا شکرت بابت انرژی زیادی کع امروز داشتم و کلی کار زیادی که امروز انجام دادم.. 

خدایا شکزت که کم نیاوردم تا حالا و زیر بار مشکلات و سختی ها نشکستم و هنوزم چیزی برای خنده بر لبم هست.‌ 

خدایا شکرت که هنوزم دغدغه هایی برای آوردن لبخند به لبمون هست.. 

 

خدا جون خودت میدونی چی نوشتم و چی رو پاک کردم... فقط خواستم بین خودم و خودت بمونه... 

 

 

خدا رو شکر بابت همه چیز🌱🌹