۱۰۵
سلام
هفته ای که گذشت هفته خیلی شلوغی بود برام..
یه خونه تکونی اساسی تقریبا انجام دادیم و کمی دکور خونه رو هم تغییر دادیم.. سه شب پشت سر هم به مناسبت های مختلف جشن داشتیم...
تولد توت فرنگی هم بود و براش کیک گرفتیم و جشن گرفتیم تا حال و هواش عوض بشه.. خوش گذشت جاتون خالی..
شب بعدش شب خیری برادرزاده ام بود.. همکارام ازم شیرینی خواستن و منم براشون بردم..
جمعه شب م شب عقد یکی از دخترای فامیل بود همسرش شهرستانی بود اینجا عقد کردن و اقوام دعوتی فقط خواهر و برادرهای پدر و مادر عروس بودن و از خانواده داماد فقط دو تا خواهرش بودن و پدر و مادرش... عروسیشون رو شهر محل زندگی داماد که محل تحصیل هر دوشونم هست میگیرن... انشاالله خوشبخت بشن...
در همین حین اون اتفاق افتادن و عملیات نجات تخم مرغ ها هم اتفاق افتاد و کلی بدن درد و خستگی توی تن م بود.. صدامم که الان یه هفته بیشتره گرفته.. از بس سرکار حرف میزنم ..
دیروز بعد از ظهر سرکار اتفاقی افتاد که منو ناراحتم کرد و تمام این خوشی ای که توی وجودم بود رو از بین برد...
من از این ناراحت شدم که من مقصر نبودم اما طرف که بهش هیچ ربطی هم نداره منو جلوی کاراموز مقصر جلوه داد.. منم اونجا اسم اون فردی که این اشتباه رو انجام داده بهش گفتم تا بفهمه که اشتباه از طرف فامیل خودش بوده نه من..
مدیرمون خودش هیچی نمیگه ولی برادرش طوری حرف میزنه که انگار اون صاحب کار منه و دستوری حرف میزنه.. خوبه حق و حقوقم رو درست و حسابی نمیدن.. واقعا از کار کردن خسته م دیگه.. دلم میخواد کار خودمو هر جوری شده راه بندازم اما.. همه ش حس میکنم شکسته... چون حتی شغل ازادم الان اکثرا میبینم دارن جمع میکنن مغازه هاشون رو...
به جسمم نگاع میکنم و به توانایی هام و به شرایط بدنی م .. گاهی ناامید میشم.. همه ش میگم این حق م نبود...
خیلی واقعا زحمت کشیدم... خسته م...
بازم خدا رو شکر..
چکار میشه کرد...
منم روزای سخت داشتم ، گذر ازش مثل بالارفتن از دامنه یه کوه با شیب خیلی تنده یا مثل گرفتار شدن تو سوز یه سرمای سخت و با خودت میگی دیگه تموم شد ، اینجا اخر خطه ولی بازم میگی بذار یه خرده دیگه تلاش کنم و حالا این سلسله اتفاقات رو که پشت سر که میذاری و به عقب خودت نگاه میکنی ، میگی وای باورم نمیشه این همه راه رو من اومدم؟
از اون همه سختی عبور کردم؟ راستی عجیبه که تا اینجا اومدم. شاید منی که تا اینجا تونستم بیام ، بتونم تا اخرش هم برم.