۳۴
من امروز واقعا حالم خوبه اصن انگار نه انگار چند روز پیش حالم بد بود یعنی کل این سرماخوردگی برای من ۳ روز بود.. :/
خب خدا رو شکر میکنم...
امشب به برادرم گفتم بریم بیرون دور بزنیم.. رفتیم پارک..
جاتون خالی قدم زدیم و یه‌ویدیوی کوچولو هم گرفتم و توی اینستاگرامم استوری گذاشتم... :)
دلتون شاد و لبتون خندون... 🌸
دوست داشتم اون ویدیو رو اینجام بزارم ولی فعلا نمیتونم.. ولی بعدا میزارمش..
بعدا نوشت:
ما ادما انگار بعضیامون عادت کردیم بزنیم توی دلخوشیهای کوچیک همدیگه...اونم توی این اوضاعی که همه ش خبر بد میشنویم و توان خریدمون کمتر شده و از طرفی فقط بیماریه که سمتمون هجوم اورده..
اگر نیمکت خالی توی پارک معنی ای داره من اطلاع ندارم... اگر قلبی که روی شیر های توی دیگ نقش بسته معنی ای داره من اطلاع ندارم..
این عکسا فقط زیبایی هاییه که اطرافمون میبینم و خودم دوست دارمشون و حالم رو خوب میکنن واسه ی همین دوست دارم این حال خوبو توی این اوضاع و وضع با همه شریک بشم...
من توی قسمت درباره من این وبلاگمم قبلا گفتم که مخاطب خودمم.. همه جا این مدلیه واسم.. همه جا مخاطب خودمم.. هر چیزی که اینجا مینویسم یا عکسی که اشتراک میگذارم یا همینطور اهنگ یا ویدیویی واسه ی دل خودمه و واسه ی حال خوب خودمه..
وقتی چیزی بهم حس خوبی میده با همه دوست دارم شریک بشم..
اینجام فقط جهت ثبتش این نوشته رو ادد کردم.. یادم باشه دارم برای خودم زندگی میکنم نه بقیه...
خوشحالم که سرماخوردگی‌ات خوب شد 🙂
نوشتن برای دل خود، فوق العاده ست.
به این جور نظرات میشه به چشم تمرین نگاه کرد به نظرم. تمرینِ مورد پذیرش قرار نگرفتن. تمرین خنثی‌سازی حس طرد شدن.
اگه کسی از شعر مورد علاقه ما خوشش نمیاد یا از عکس مورد علاقه ما مفاهیم فضایی و تخیلی برداشت میکنه، دلیل بر این نیست که ما باید سلیقه خودمون رو تغییر بدیم یا خودمون رو سرکوب کنیم.
بلکه برعکس، این به ما قدرت میده که خودمون باشیم، حتی اگه دیگران خود واقعی ما رو نپسندن. به هر حال دنیا که کارخونه مجسمه سازی نیست که قرار باشه همه مطابق میل دیگران باشن. 🌼